معنی دربندان کردن - جستجوی لغت در جدول جو

دربندان کردن(پَ شُ دَ)

لغت نامه دهخدا

(پَ کَ دَ)

محاصره دادن. محاصره کردن. حصار دادن:
ملک الموت داده دربندان
حصن عمر ترا و تو خندان.
سنائی.
بر این منوال ایشان را دربندان می دادند و در محاصره بدان درجه مبالغه می نمودند. (ترجمه تاریخ اعثم کوفی ص 32). اگر اهل حصار بیرون آیند جنگ کند والا دربندان می داده باشد. (ترجمه تاریخ اعثم کوفی ص 75). رجوع به دربندان شود

لغت نامه دهخدا

دربند کردن

(پَ اَ تَ)

در قید کردن اسیر و محبوس. (ناظم الاطباء). مقید کردن. محبوس کردن. زندانی کردن:
دربند مدارا کن و دربند میان را
دربند مکن خیره طلب ملکت دارا.
ناصرخسرو.
یکی آیینه و شانه درافکند
به افسونی به راهش کرد دربند.
نظامی.
زآنکه آوازت ترا دربند کرد
خویش او مرده پی این پند کرد.
مولوی.
، سد باب کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دندان کردن

(شُ دَ)

کنایه از اعراض کردن باشد. (برهان) (انجمن آرا) (از آنندراج). رو برتافتن. (آنندراج).
- دندان بر چیزی کردن، کنایه از طمع و توقع و خواهش آن داشتن است. (از آنندراج).
، کنایه از مضایقه نمودن باشد. (برهان) (از آنندراج). دریغ داشتن. (آنندراج) :
از لب و دندان وی گر بوسه ای سازم طمع
لب چه بگشایم که با من او چه دندان می کند.
سراج الدین سگزی (از انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

دندان کردن

اعراض کردن، مضایقه نمودن

فرهنگ لغت هوشیار

معنی دربندان کردن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما